Ushuaia - El Calafate dag 21 t/m 25

Jongens, en meagdjes,
Dames en hieere,
Zoatmaale en zoatmaalinne,


Dag 21 Ushuaia

Gisteravond zijn we dan eindelijk de eerste Nederlander tegen gekomen, een meisje uit Noord-Brabant waarmee we in het hostel gezellig wat gepraat hebben. Ook weer eens lekker om een beetje in het nederlands te communiceren (hoewel al dat Engels wel goed is voor Caspers’ talenknobbel). Wanneer we wakker worden moeten we onze spullen pakken en verhuizen naar een ander hostel in Ushuaia. Het andere hostel is op slechts 5 minuten lopen, dus dat is wel zo fijn. We droppen onze tassen en gaan meteen op pad naar het nationaal park ‘Tierra del Fuego’ (vuurland), dit gebied wordt ook wel Fin del Mundo (het einde van de wereld) genoemd.

We worden met een busje afgezet bij het begin van de route die wij gaan lopen. Hier bevindt zich tevens het zuidelijkst gelegen postkantoor ter wereld. We hebben hier een stempel in ons paspoort laten zetten, gewoon omdat het kan. Het is een schitterende wandeling van ongeveer 9 kilometer waar de gemiddelde mens 4 uur over doet. Het is af en toe behoorlijk steil bergop en –af en op momenten best glibberig. Dit hebben we allemaal over voor hetgeen wat we ervoor terug krijgen. De route loopt door een bos waarbij je het gevoel krijgt dat je je in een film bevind. Het bos loopt langs het beagle kanaal waar we enkele indrukwekkende vogels (inclusief nest met jongen) spotten. Het is hard werken en we zijn ontzettend blij als we na 3 uur en een kwartier bij het restaurant aankomen. Uitgehongerd als we zijn werken we vervolgens een dikke fruitvlaai, enkele empanada’s en een stuk quiche naar binnen. Om dit te compenseren houden we het die avond bij een salade.


Dag 22 Ushuaia – El Calafate

We mogen vandaag het vliegtuig weer in, en wel voor een uur en 25 minuten. Rond het middaguur komen we aan in El Calafate, waar we door een shuttle busje naar het hostel worden gebracht. De naam van ons hostel is ‘I Keu Ken’, en absoluut het beste hostel tot zover. We delen de kamer met nog twee andere mensen en alles ziet er netjes en gezellig uit. De gemeenschappelijke ruimte voelt als een warme huiskamer en het uitzicht is fenomenaal. Er wordt ons gevraagd of we vanavond deel willen nemen aan een gezamenlijke barbeque, georganiseerd door het hostel. Dit is iets wat we absoluut niet willen missen, dus beantwoorden de vraag in koor met ‘Si’!

Alle tafeltjes zijn aan elkaar geschoven en de tafel is keurig gedekt met houten servies en er staan al salades en kannetjes met wijn op tafel als we rond 21:00 uur vanuit het centrum terugkeren in het hostel. We kunnen meteen aanschuiven en we komen in goed gezelschap terecht. We ontmoeten een Australisch koppel, waarvan het meisje oorspronkelijk uit China komt en de jongen uit Ierland. Een geweldig komisch duo, waarmee we de komende dagen nog vele kannetjes wijn zullen drinken, zo ook deze avond. Aan vlees is vanavond geen gebrek, de Argentijnen bewijzen dat ze absoluut de beste vleesbereiders ter wereld zijn. In totaal krijgen we 6 flinke verschillende lappen vlees, waarvan de worst en de bief de nummer 1 positie delen. De kannetjes wijn verdwijnen net zo snel als ze worden bijgevuld en voor we het weten belanden we in de onnozelste gesprekken met het Australisch koppel. Rond de klok van 2:30 uur belanden we in bed.


Dag 23 El Calafate

De wekker gaat vanmorgen om 6:45 uur af. Met een hoofd als een baksteen strompelen we naar beneden en doen ons best om niet te vallen. Er staat vandaag een excursie naar de Perito Moreno gletsjer op het programma. Zo brak als we zijn proberen we ons broodje naar binnen te werken en onze ogen open te houden met koffie. Wanneer het niet meer lukt om de ogen open te houden vragen we aan de hostel-eigenaar of we onze excursie twee dagen kunnen verschuiven. Na een paar telefoontjes is alles geregeld en kunnen we weer terug naar bed. We doen deze dag niet veel anders dan bijkomen van onze kater. Wel besluiten we om eens flink de tijd te nemen om iets lekkers op tafel te laten verschijnen (we koken trouwens bijna iedere dag zelf hier). Met de gekookte aardappelen, die we vervolgens bakken, de goddelijke worst (van de slager...) en de verse tomatensalade proberen we ons lichaam weer op peil te krijgen. Dit lukt, want we eindigen de avond weer met een wijntje en een biertje samen met het Australisch koppel. Deze keer houden we het bescheiden en belanden om 0:00 uur onder de lakens.


Dag 24 El Calafate

Wanneer vandaag om 6:30 uur de wekker gaat hebben we geen moeite om op te staan. Er staat een leuke dag op het programma, we gaan naar een echte estancia. Dit is te vergelijken met een ‘ranch’ in Amerika. De estancia die wij gaan bezoeken heeft 90.000 hectare grond. Na even rekenen kunnen we concluderen dat ongeveer 37,5 keer deze estancia net zo groot is als de oppervlakte van Nederland. We gaan met een reden naar deze estancia, we gaan namelijk als echte gaucho’s paardrijden door het prachtige landschap. We hebben allebei nog nooit op een paard gezeten, dus is het wel even spannend, maar we gedragen ons als echte gaucho’s dus laten we hier niets van merken.

We hebben eerst een lekker ontbijt en zodra we eenmaal op het paard zitten is alle spanning weg en is het genieten van het geweldige uitzicht. Sharon blijkt een lui paard te hebben uitgekozen en raakt al snel achterop. Omdat onze groep slechts uit 3 personen + de gaucho bestaat wordt het een echte persoonlijke ervaring. Na een tijdje krijgt Sharon haar paard onder controle en zet ze de draf in en haalt iedereen in. Casper volgt in galop en even later worden ons ‘stop’ toegeroepen door de gaucho. Het is immers voor ons als beginneling nog wat te gevaarlijk om te galopperen. Na twee uur te hebben paardgereden door het landschap keren we terug naar de estancia. Wanneer we van ons paard af stappen denken we even verlamd te zijn in onze benen. Na een tijdje komt het gevoel (dat het best omschreven kan worden als pijn) terug. Er wordt door de Gaucho heerlijk voor ons gekookt en we drinken nog een wijntje. Deze dag eindigt net als de vorige dagen, samen met het Australische koppel en nog meer wijn.


Dag 25 El Calafate

Onze laatste volle dag in El Calafate begint ook weer vroeg. We gaan met de bus naar de plek waar El Cafate om bekend staat, de Perito Moreno gletsjer. De gletsjer heeft een totaal oppervlakte van 250m2. We aanschouwen het natuurwonder allereerst vanuit een boot die ons naar de gletsjer vaart. Wel niet te dichtbij want er dondert geregeld een stuk ijs naar beneden. Voordat dit gebeurt, kun je het al horen aan het donderende geluid dat de gletsjer maakt. Het is erg indrukwekkend om te zien. Wanneer het ijs naar beneden dondert ontstaat er als het ware een kleine tsunami in het water. Na een uur keren we terug aan wal en gaan we de bus in op weg naar het balkon. Vanaf het balkon kunnen we de gletsjer vanuit een ander perspectief bekijken. We maken veel foto’s en hopen een vallend stuk ijs te kunnen vastleggen op beeld. Zo blijven we ongeveer een uur staan wachten maar er gebeurt vrij weinig. Het is voor ons beide het mooiste (buiten elkaar) wat we ooit gezien hebben. Niet voor niets staat het in de ‘Lonely Planet top 20 bezienswaardigheden van Argentinie op nummer 1. Als we even een rustpauze nemen, zien we hoog in de lucht vogels vliegen. We pakken onze verrekijkers erbij en komen tot de conclusie dat het condors zijn. Het zijn de grootste vogels ter wereld en kunnen een spanwijdte hebben van wel drie meter.

Voor zometeen staat er weer een barbeque op het programma. Het beloofd weer een lekkere en gezellige avond te worden. We zullen het vanavond weer bescheiden moeten houden, want morgen vertrekken we van El Calafate naar Puerto Natales.


Adios!