Calafate - Pto Natales - El Chalten dag 26 t/m 32

Jongens en meagdjes,
Dames en hieere,
Zoatmaale en zoatmaalinne,


Dag 26 El Calafate - Puerto Natales

Zoals aangekondigd in het vorige verslag hebben we gisteravond wederom een enorm gezellige barbeque gehad. Nadat we weer 7 rondes vlees naar binnen hadden gewerkt, werden de gitaren en de mondharmonica er bij gepakt en werd het opnieuw een super geslaagde avond. Voor vandaag staat een busrit van ongeveer 5 uur op het programma naar Puerto Natales in Chili (ja, eindelijk de grens over). Het is verboden om vlees en fruit mee de grens over te smokkelen dus hebben we dat maar niet meegenomen. Als we bij de grens aankomen moeten we eerst een stempel halen om Argentinie te verlaten, om vervolgens in Chili weer een stempel te halen om Chili binnen te komen. In beide grenskantoren zijn twee loketten, een loket om argentinie/chili te verlaten en een om binnen te komen. Zo staat er bij het ene loket een rij van 60 mensen en bij het andere loket staat niemand. Het is helaas teveel gevraagd om de medewerker bij het lege loket in plaats van niets te doen even wat stempels te laten zetten, zodat we minder lang hoeven te wachten. Ach ja, zo is het al jaren en daar gaan wij twee echt niets aan veranderen.

Het duurt allemaal even maar rond 14:00 uur rijden we Puerto Natales binnen. Het is een grijs en lelijk stadje waar een aparte sfeer hangt. Er is ook niet veel te beleven maar niemand komt hier voor het stadje zelf. Puerto Natales ligt namelijk dichtbij Nationaal Park Torres del Paine. Voor de afwisseling hebben we een keer geen hostel geboekt, maar een bed & breakfast. We komen terecht in het huis van een stel van rond de 75 jaar, dat alleen in het Spaans kan communiceren. Voor mij is dat moeilijk maar Sharon krijgt het wel voor elkaar om een gesprek te voeren. We zijn een goed team dat elkaar goed aanvult. Als het aan Sharon zou liggen zouden we altijd linksaf slaan als we naar rechtsaf moeten en als het aan mij zou liggen zou ik alleen met mijn handen en voeten communiceren. Doordat Sharon zich in het Spaans goed verstaanbaar kan maken en ik een goed richtingsgevoel heb komen we samen al een heel eind.

We gaan op zoek naar een toeristenbureau dat ons de volgende dag een fullday tour aan kan bieden door Torres del Paine. De meeste mensen die het nationaal park bezoeken doen een 5 daagse trekking (W-trekking) door het park en slapen ’s nachts in tentjes die ze tijdens het wandelen in hun backpack meeslepen. Daar hebben wij het materiaal niet voor en we hebben daarnaast geen zin om 5 dagen aan een stuk te wandelen. Na enig speurwerk vinden we een betrouwbaar toeristenbureau dat ons de volgende dag om 8:00 uur op zal halen. We eten die een papillot van zalm in een visrestaurant, en lekker det ut waas! Daarna duiken we ons bed in op onze privekamer en gaan op tijd slapen.


Dag 27 Puerto Natales

Om 8:00 uur staat ons busje klaar dat ons naar Torres del Paine zal brengen. We hebben geluk vandaag want het is erg goed weer, waardoor we de bergen goed kunnen zien. Het busje rijdt ons naar alle mooie plekken van het park, waar we foto’s en video’s kunnen maken. Onderweg komen we veel wilde dieren tegen, zoals guanaco’s, struisvogels en een wilde vos. We genieten van deze mooie dag en tussendoor hebben we steeds de gelegenheid om korte wandelingen te maken. Er zijn echter nog grote resten te zien van de immense branden die hier de afgelopen tien jaar hebben gewoed. Om een idee te geven van de omvang brandde een Israelische backpacker in 2011 zo’n 176 km2 af. Als je het afgebrande landschap zo ziet, krijg je er toch wel een steek van in je hart. Door deze grootschalige incidenten zijn de regels in het park aangescherpt. Zo zijn er afgelopen week 4 Israeliers het land uitgezet, omdat ze een kampvuurtje hadden gemaakt terwijl dit strikt verboden is. Niet alleen het vuur is gevaarlijk, ook de kou. Zo is er vorige week een Israelisch meisje doodgevroren nadat ze haar voet had gebroken in de bergen. Voordat haar reispartner terug kwam met hulp was het al te laat. Bij het verlaten van de bus raakt Sharon een handschoen kwijt waarbij de tweede automatisch nutteloos wordt (sorry mama may).


Dag 28 Puerto Natales – El (Chalten) Calafate

Vandaag staat een busreis van Puerto Natales naar El Chalten op het programma. Dat betekent dat we weer terug gaan naar Argentinie. Om 11:00 uur vertrekt onze bus en een uurtje later staan we voor de grens. We mogen echter niet door, want de Chilenen hebben besloten om te staken en de grenzen dicht te gooien. Naar alle waarschijnlijkheid doen ze dit, omdat afgelopen week de Argentijnen hetzelfde deden. Het blijkt dus een politiek spelletje te zijn op kleuterniveau. Hierdoor staan we 6 uur voor de gesloten poort te wachten op een telefoontje vanuit Santiago (de hoofdstad van Chili). Wanneer we dan eindelijk onze stempel kunnen halen om Argentinie weer binnen te komen, blijkt dat een Amerikaans meisje in Chili vergeten is om haar tax te betalen. Dit betekent dat we allemaal de bus weer uit kunnen en het meisje terugkeert naar Chili om dit alsnog te doen, zo zijn we dus weer een uur verder. Door deze vertraging van 7 uur lopen we onze busaansluiting in El Calafate naar El Chalten mis, met als gevolg dat we weer een nachtje in Calafate moeten overnachten. Het is niet gemakkelijk om een hostel te vinden, omdat veel hostels vol zitten. Uiteindelijk vinden we 2 bedjes in een massa-hostel op een kamer met 10 anderen.


Dag 29 El Calafate – El Chalten

Ondanks dat we in een slaapzaal met 10 anderen liggen, slapen we goed. We pakken vandaag alsnog de bus naar El Chalten en komen rond het middaguur aan. Omdat we met de harde wind toch geen stap vooruit kunnen zetten, nemen we ons voor om de dag te vullen met het lezen van boeken en het spelen van kaartspellen. Het is overigens net of dat we in Israel op vakantie zijn. Overal waar je ook bent hoor je hebreeuws om je heen, om gek van te worden. Naast dat de Israeliers luidruchtig zijn, reizen ze in grote groepen en zijn ze erg arrogant.
We ontmoeten die avond Thommy uit Chicago met zijn Braziliaanse vriendin. We spelen een typisch Braziliaans kaartspel, dat wat wegheeft van jokeren maar dan in tweetallen.


Dag 30 El Chalten

Vandaag is het weer nog slechter dan gisteren dus pakken we de kaarten er weer bij en zoeken naar geduchte tegenstanders om te ‘doeezendje’. Deze vinden we in twee Australische jongens die wel van een kaartspel houden. Dit doen we de hele dag en ’s avonds gaan we met z’n vieren ergens eten, erg gezellig.


Dag 31 El Chalten

Eergisteren hebben we met de Amerikaanse jongen en het Braziliaanse meisje afgesproken om de wandeling van ongeveer 24 kilometer naar Fitz Roy te gaan doen. Het is stralend weer, waardoor de beroemde berg goed zichtbaar is. Sommige fanatieke wandelaars wachten wel twee weken in El Chalten op de perfecte dag om het beste uitzicht te hebben. Er is ons van tevoren verteld dat het eerste deel van de wandeling goed te doen is, maar dat het laatste uur erg steil omhoog gaat met veel losliggende stenen en een glibberige ondergrond. Voor het eerste deel nemen we ons ruim de tijd en maken veel foto’s, beklimmen iedere rots en kletsen veel met het andere stel. Wanneer we foto’s aan het maken zijn bij de rivier valt het beschermkapje van de lens uit het cameratasje, zo de rivier in (sorry papa Jan). Na 4,5 uur komen we aan bij de voet van de berg wat betekent dat we nu nog 1 uur steil omhoog moeten klimmen. Halverwege laten we het andere stel achter ons, omdat we voor 21:00 uur onze was moeten ophalen en we het op het Amerikaans/Braziliaanse tempo niet gaan halen. Eenmaal boven op de berg weten we niet wat we zien, een schitterend uitzicht dat de loodzware klim zeker waard is. De gletsjer van de Fitz Roy mondt uit in een meer. Doordat dit ijswater is, is het zo blauw als de lucht. We staan even te genieten van het uitzicht terwijl iemand achter ons een lekker gitaardeuntje aan het spelen is. Lang kunnen we er niet van genieten want we moeten de schone onderbroeken zien op te halen voor 21:00 uuur. De steile berg afdalen is nog moeilijker en zwaarder dan omhoog, het vergt veel van onze kneuk. Door de losse stenen moeten we voorzichtig lopen, waardoor alle spieren in ons lijf worden aangespannen. Na 45 minuten bereiken we de voet van de berg en hebben we nog 4 uur te gaan. Het is echter al 17:15 uur dus zullen we tijd moeten gaan winnen. We geven niet toe aan alle fysieke pijntjes en zetten het op een lopen. In totaal winnen we tot onze verbazing 2 uur tijd, waardoor we om 19:15 uur al bij het hostel zijn. We hadden het beter iets rustiger aan kunnen doen, want we zijn gesloopt. Omdat ons contant geld nagenoeg op is moet er gepind worden. Bij de (enige) bank aangekomen blijkt iemand voor ons de laatste flappen eruit getrokken te hebben, waardoor de geldautomaat leeg is. Dit is een vaak voorkomend probleem in El Chalten. We kunnen de wasserette nog net betalen, maar avondeten kopen zit er met onze 4 resterende pesos niet in. We gaan op zoek naar een restaurant met een Mastercard-sticker op de deur en vinden het enigste restaurant in El Chalten met deze sticker. Met enige opluchting vullen we toch nog onze buikjes met een lekker schnitzel.


Dag 32 El Chalten – El Calafate

Doordat we nog een pak toast en een pot jam hebben, kunnen we in ieder geval ontbijten. Om 8:00 uur vertrekt onze bus en om 11:00 uur zijn we wederom in El Calafate. Overmorgen hebben we namelijk een vlucht vanuit El Calafate naar Bariloche. We hebben hetzelfde hostel geboekt als de vorige keer en komen meteen weer op de goede dag terecht, barbeque-dag. De mensen van het hostel zijn blij ons weer te zien en we worden hartelijk ontvangen. De rest van de dag nemen we de planning voor de komende dagen door, want we hebben Patagonie nu bijna achter de rug. We mogen zometeen weer aanschuiven voor de barbeque en gaan morgen lekker uitslapen.

We vinden het erg leuk dat veel mensen ons volgen en af en toe een reactie achterlaten, fijn!

Adios!