Puerto Madryn - Trelew - Ushuaia dag 16 t/m 20

Jongens en meagjes,
Dames en hieere,
Zoatmaale en zoatmaalinne,


Dag 16 Puerto Madryn

Nadat we een aantal dagen erg vroeg op hebben moeten staan is het vandaag tijd om weer een beetje uit te slapen. Om 9:00 uur staan we op en nemen we de dag die gaat komen even door, er staat niks op het programma dus dat wordt een dagje lekker bruinbakken in de zon. Wel moet de dvd met daarop de foto’s en filmpjes van ons snorkelavontuur met de zeeleeuwen worden opgehaald. We kunnen deze foto’s helaas niet aan het verslag toevoegen, omdat de laptop die we hebben meegenomen geen dvd-drive heeft. Over twee maandjes zijn we weer thuis en dan krijgen jullie de foto’s alsnog te zien.
’s Middags gaan we een broodje eten in het centrum van Puerto Madryn. Dit broodje blijkt echter zo groot te zijn dat we hem laten inpakken en zo meteen ons avondeten bij elkaar te hebben. De rest van de dag brengen we door in de tuin van ons hostel, waar het goed vertoeven is met een hangmat, ligbedjes en een televisie waarop ik vanuit mijn ligbedje Liverpool – Aston Villa kan aanschouwen.


Dag 17 Puerto Madryn

Happy Birthday to you, happy birthday to you! Zo begint deze speciale dag in de slaapkamer van het hostel. Vandaag is Sharon jarig en we hebben een leuke dag in het vooruitzicht. We gaan namelijk naar Punta Tombo, waar we ruim 1 miljoen pinguins hebben uitgenodigd om dit feestje met ons te vieren. We worden om 8:00 uur met het busje opgehaald door de organisatie die deze tour verzorgt. Bij het boeken van deze tour is nadrukkelijk gezegd dat de tour ook in het Engels zal worden verzorgd, maar de enige engelse woorden die wij vandaag van de begeleidster te horen krijgen zijn: ‘You pay 200 pesos’, ‘3 o’clock we back’ ‘You pay 300 pesos’, ‘You wait 15 minutes’. De rest van de tour ratelt ze aan een stuk door in het Spaans, waardoor wij en ook twee engelse meiden het gevoel krijgen dat we alle informatie missen. Eenmaal aangekomen bij Punta Tombo maken we kennis met de pinguins. Ongeloofelijk hoeveel pinguins hier leven, en wel bij een temperatuur van 30 graden. Het is hier dus niet het beeld dat je hebt van pinguins zoals in de film Happy Feet waar ze op het ijs lopen, maar waar ze liggen te zonnen aan het strand. We kunnen de pinguins niet alleen van heel dichtbij zien, we kunnen ze ook goed ruiken (wat stinken die beesten en wat schijten ze veel). De Magelhaese pinguins komen hier tussen september en april hun eieren leggen. Om de kleintjes te kunnen voeden gaan het mannetje en vrouwtje om beurten de zee in op zoek naar voedsel. Wanneer ze terugkeren bij het nest braken ze het eten uit, wat de kleintjes dan weer opeten. We vermaken ons erg goed met de pinguins, zoals ook wel op de foto’s te zien zal zijn. We vinden het jammer dat we weer terug naar de bus moeten gaan. Wanneer we in de bus zitten krijgt Sharon half mee dat we nog naar een andere plaats zullen gaan. We zetten koers richting het dorpje Gaiman, waar veel inwoners van Britse (Welsh) afkomst zijn. We bezoeken het dorpje en stoppen bij een tea-house. We genieten hier van een kopje thee, scones, brood en andere kleine zoetigheden. We zijn de enigen van de bus die daadwerkelijk alles opeten, de rest van de mensen laat het inpakken en neemt de gebakjes mee naar huis. Als we weer in de bus zitten beginnen we te hopen dat we voor de tour zelf niet hoeven te betalen. De engels meiden hebben namelijk vooraf al moeten betalen, maar ons is nog niks verteld. Maar helaas, wanneer we de bus uitstappen wordt ons toch nog even in gebrekkig Engels verteld dat we nog 840 pesos (omgerekend bijna 100 euro) moeten betalen. Dit vinden wij belachelijk veel, vooral omdat ons was verteld dat de tour in het Engels zou zijn, en we nu aan een stuk door alleen maar Spaans hebben aangehoord. We stappen de bus dus weer in richting het kantoor van het reisbureau, waar we even zullen gaan afdingen. Eenmaal aangekomen ontmoeten we baas Martin die net zo goed Engels spreekt als onze reisleidster. Met behulp van google translate weten we uiteindelijk nog zo’n 180 pesos ervan af te krijgen (niet voor niets de bus weer ingestapt dus).
We sluiten de verjaardag van Sharon af in ons hostel met een fles wijn en kleine gebakjes die we bij de bakker om de hoek hebben gekocht.


Dag 18 Puerto Madryn – Trelew

Omdat we morgen een vlucht van Trelew naar Ushuaia hebben vertrekken we vandaag alvast naar Trelew, waar we 1 nacht zullen slapen. Na een korte busrit van een uur komen we aan bij ons hostel. We gaan Trelew verkennen en stuiten al snel op een enorm overdekt winkelcentrum, waar het aantal mensen op 1 hand te tellen is. Het lijkt net of de hele stad
geëvacueerd is, zo rustig is het hier. We doen op ons gemak boodschappen voor het avondeten, eten een ijsje, spelen een potje air-hockey en keren vervolgens weer terug naar het hostel. De rest van de dag staat in het teken van het plannen van onze activiteiten in Ushuaia.


Dag 19 Trelew – Ushuaia

Vroeg uit de veren, want we moeten om 8:30 uur op het vliegveld van Trelew zijn. Het vliegveld in Trelew is maar heel klein. Er vertrekt maar eens in de drie uur een vliegtuig, wat het voor ons wel gemakkelijk maakt met inchecken. Om 10:30 uur gaan we de lucht in en om 12:00 uur landen we in Ushuaia. Ushuaia is de zuidelijkst gelegen stad ter wereld, het is dan ook meteen een stuk kouder dan we gewend waren. De winterjas gaat aan en de muts gaat op, zo staan we er ineens heel anders op. Omdat Ushuaia zo zuidelijk gelegen is, is het hier ook langer licht. We spreken iemand die ons verteld dat het met oud-en-nieuw om 0:00 uur nog gewoon licht was, heel apart. We komen terug op ons besluit dat we eerder hadden genomen om niet meer in dorms te slapen. Het kost te veel geld om in deze dure regio een aparte slaapkamer te boeken, dus delen we in Ushuaia samen met 6 andere mensen een kamer. Het hostel ziet er prima uit en de bedden zijn prima. Omdat het nog vroeg op de dag is gaan we meteen wat ondernemen. We kunnen nog net de tour van 15:00 uur over het ‘Beagle kanaal’ meepikken. Deze stond toch al op onze to-do-list, dus dat is mooi meegenomen. We varen met een catamaran over het Beagle kanaal en tot onze opluchting spreekt de gids Engels (maar daarnaast ook vloeiend Spaans, Italiaans, Portugees en Frans). Het landschap in Ushuaia rondom het Beagle kanaal doet ons een beetje denken aan het landschap van de Lord of the Rings films. Naast het prachtige landschap zien we veel verschillende diersoorten, zoals de zeeleeuw (in meervoud al gezien in Puerto Madryn), een vogel die veel wegheeft van een pinguin maar familie is van de pelikaan en nog vele andere vogels (geen idee wat de naam van deze vogels is, we zijn niet zo’n vogelspotters). Na 3 uur varen keren we weer terug in de haven. Het is 18:00 uur dus nog tijd genoeg om iets anders te ondernemen. We hebben gehoord over een gevangenis-museum, dat ons wel interessant lijkt om te bezoeken. Eenmaal binnen in het museum blijkt het een mengelmoes van verschillende onderwerpen te zijn waardoor het niet bepaald overzichtelijk is. Naast de gevangenis, is er een tentoonstelling over de ontdekkingsreizigers in Ushuaia en een kunsttentoonstelling. Het museum valt uiteindelijk ietwat tegen, zeker met de verwachtingen die we hadden na de hoge entreeprijs. We besluiten dit maar snel te vergeten met een gebakken vis en een lekkere biefstuk.


Dag 20 Ushuaia

We worden na een prima nacht gewekt door de zon, iets wat we niet hadden verwacht aangezien het hier normaal gesproken bewolkt is, het regent en hard waait. Vandaag staat de beklimming van de ‘Martial gletsjer’ op het programma. We hebben de keus om lopend naar de voet van de berg te gaan of met de taxi, wij lopen. Het is 7 kilometer bergop naar de voet van de berg. We komen er al snel achter dat we ons veel te warm hebben aangekleed en even later ontdoen we ons van al onze winterkleding (jas, trui, muts en sjaal). Wanneer we de voet van de berg bereiken staan we weer voor een keuze. Of de sportieve optie lopend de berg op of de luie optie met de stoeltjeslift. Sportief als we (willen) zijn beklimmen we de redelijk steile berg en komen na een half uur aan het begin van de gletsjer aan. Omdat we nog steeds niet willen toegeven dat we moe zijn, besluiten we de gletsjer nog een uur te beklimmen totdat we middenin de sneeuw staan. We lunchen in de sneeuw en kijken toe hoe veel lol volwassen mensen in de sneeuw kunnen hebben. Na een kwartiertje rust beginnen we aan de daling naar het begin van de gletsjer. Hier aangekomen zijn we toch luier dan gedacht en pakken de stoeltjeslift omlaag en de taxi terug naar het hostel. Eenmaal in ons hostel aangekomen slaat het weer om en begint het te sneeuwen en te hagelen. Maar goed dat we niet lopend terug zijn gegaan dus.

Adios.